Preprocesor

Preprocesor zostaje wykonany w 4 fazie translacji, przed kompilacją. Wynikiem preprocesora jest pojedynczy plik, który potem jest przekazywany do właściwego kompilatora.

[edytuj] Dyrektywy

Dyrektywy preprocesora kontrolują jego zachowanie. Każda dyrektywa zajmuje jedną linię i ma następujący format:

• znak #
• instrukcja preprocessingu (jedno z: define, undef, include, if, ifdef, ifndef, else, elif, endif, line, error, pragma) ^[1]
• argumenty (zależne od instrukcji)
• koniec linii

Pusta dyrektywa (# następujący nową linią) jest dozwolona i nie daje żadnego efektu.

[edytuj] Możliwości

Preprocesor ma możliwość translacji plików źródłowych:

• warunkowe kompilowanie części pliku źródłowego (kontrolowane przez dyrektywę #if, #ifdef, #ifndef, #else, #elif oraz #endif).
• zamienianie makr tekstowych, również z możliwością przyłączenia (konkatenacji) lub zamykania między znaki "" indentyfikatorów (kontrolowane przez dyrektywy #define i #undef, oraz operatory # i ##)
• przyłączanie innych plików (kontrolowane przez dyrektywę #include i sprawdzane za pomocą __has_include (od C++17))
• rzucenie błędu error (kontrolowane przez dyrektywę #error)

Następujące aspekty preprocesora mogą być kontrolowane:

• zachowanie zdefiniowane przez implementację (kontrolowane przez dyrektywę #pragma oraz operator _Pragma (od C++11))
• informacje o nazwie pliku oraz linii dostępne dla preprocesora (kontrolowane przez dyrektywę #line)

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Są to dyrektywy zdefiniowane przez standard. Standard nie definiuje zachowania innych dyrektyw: mogą zostać one zignorowane, mieć jakieś specjalne znaczenie albo spowodować error w trakcie kompilacji. Jeśli zostaną zignorowane, zostaną też usunięte z kodu źródłowego, kiedy preprocesor skończy swoje zadanie. Popularną, niezawartą w standardzie dyrektywą jest #warning, które emituje ostrzeżenie, z informacją zdefiniowaną przez użytkownika podczas kompilacji.

[edytuj] Zobacz także